अहिले भक्तपुरका विभिन्न क्षेत्र डुबानमा परेका छन् । यो प्राकृतिक विपत्तिका बेला पीडामाथि व्यंग्य गर्ने रहर कसैको थिएन होला । तर सामाजिक सञ्जालभरि यसलार्इ व्यंग्य र मजाककाे विषय बनाइयाे । त्याे भनेकाे जनताले जनताकै पीडामाथि मजाक गरेका पक्कै हाेइनन्, काम कम र गफ बढी गर्ने शासकहरूप्रति व्यंग्य गरेका हुन् भन्ने तपार्इले नबुझेकाे पनि हाेइन हाेला । तर पनि बुझ पचाएरै भए पनि यस विषयलार्इ संसदमा उचाल्नुभयाे ।
जब तपाईको क्षेत्र डुबानमा पर्यो, तब मात्रै यो कुरा संसदमा उठ्यो । नत्र त युगाैंदेखि तराईलगायत मुलुकका अधिकांश भूभागमा हुने डुबानको कुरा किन उठ्दैन ? वर्षेनी हजाराैंले ज्यान गुमाउने र लाखाैंले घरवारविहीन हुनुपर्ने अवस्था अाउनेगरी सीमामा भारतले बनाएका बाँधहरूबारे किन संसदमा बहस हुँदैंन ? बिहीबार तपार्इले संसदमा जे बोल्नुभयो, त्यो नियम कानुनका हिसाबले तपार्इलार्इ बाेल्न छुट छ, कसैकाे अापत्ति नहाेला । तर यतिखेर हामीलार्इ के लाग्छ भने तपाईंलाई अहिले जनता डुबेको पीडाभन्दा पनि आफ्ना लिडरमाथि भएको व्यंग्यले पोलेको हो ।
माननीय बस्तेनज्यु, नियम-कानुनकै कुरा गर्ने हो र पानीजहाज तथा साइबर क्राइमका कुरा गर्ने हो भने सामाजिक सन्जालवासीलाई भन्दा पहिला तपाईंकै लिडरलाई कारबाही किन नगर्ने ? तपाईको सबैभन्दा ठूलाे पार्टीका सर्वोच्च लिडर एवं देशकै प्रमुख कार्यकारीको पदमा आसिन माननीय केपी शर्मा ओलीज्यूले जनताको भावनामाथि खेलबाड गर्नुभएकाे छैन भनेर कसरी भन्न सक्नुहुन्छ ? काम गरेर देखाउनुपर्ने महत्वपूर्ण पदमा रहेको उहाँजस्तो व्यक्तिले उखान-टुक्का जोडेर नानाथरी मञ्चमा गफ गर्दै महत्वपूर्ण समयको दुरुपयोग गरेको चाहिँ किन देख्नुभएन ? जनताले दैनन्दिन भोगिरहेका यस्तै हजारौं समस्या देखेको नदेख्यै गरेर खालि पानीजहाज र रेलका सपना बाँड्नु पनि के अभिव्यक्ति स्वतन्त्रताकाे दुरूपयाेग हाेइन ?
भक्तपुर डुबानमा पनि तपाईंजस्ता मालिक र सत्ताधारी वर्गलार्इ खासै छाेएकाे छैन । उहीहरू आकाश तलामा बसेर हेरिरहेका छन् । भुइँतलामा भाडामा बस्ने र गृहयुद्ध, भूकम्प लगायत कारणले घरवारविहीन भर्इ नदी किनारमा बसेका सुकुम्बासी ‘विचरा’हरुकै बिजोग छ । यस्तो महंगी, बेरोजगारी, अस्तव्यस्ताले गिजाेलेकाे सहरमा जेनतेन गुजारा चलाइरहेका जनताले आफ्नै पीडामाथि किन व्यंग्य र खेलबाड गर्थे र ?
फेरि तपाईको प्रश्न हुन सक्छ- प्राकृतिक विपत्तिमा प्रधानमन्त्रीलाई जोडेर किन व्यंग्य गरिँदै छ ? किनभने माननीयज्यु, प्रधानमन्त्री मुलुककाे अभिभावक मात्रै हाेइन, सबै शासकीय निकायकाे सर्वाेच्च लिडर समेत हाे । उहाँले चाहने हाे भने यी अव्यवस्थाविरूद्ध तलैसम्म प्रभावकारी अपरेशन चलाएर अवस्थालार्इ ट्र्याकमा ल्याउन सक्नुहुन्छ । जनताका समस्या समाधान गर्दै र विकास र समृद्धिका कुरा गरेकाेफ सुहाउँछ तर सारा समस्या एकातिर थाती राखेर तत्काल अावश्यकै नभएकाे कुराकाे पछि किन दाैड्नु ? प्रधानमन्त्री लगायत याे सहरकाे बागडाेर हातमा लिएकाहरूले ‘मुखलार्इ माँड छैन, चाकमा घिउ दल्ने’ भन्ने उखानलार्इ नै चरितार्थ गरिरहेका छन् ।
अब गराैं भक्तपुरकै कुरा । हाल भक्तपुरमा भएको डुबान र काठमाडौंका सडकमा हुने डुबानको मुख्य कारण प्राकृतिकभन्दा कृत्रिम बढी हो । खोला, नदी मिचेर जथाभावी बस्ती बसाल्दाको परिणाम हो यो । उपत्यकाका सबैजसो नदीहरू अहिले अतिक्रमणको सिकार भएका छन् । नदी साँघुरिँदै र वस्ती फैलिँदै गएका छन् । जग्गाकाे अवैध खण्डीकरण, दलाली र माफियाकरण वर्षांदेखि माैलाइरहेकाे समस्या हाे । निर्माण कार्यकाे जिम्मा लिएर याेजनाहरू वर्षाैं अलपत्र पार्ने ठेकेदारहरूकाे कमाल हाे याे । त्यहीमाथि जथाभावी फोहोर फाल्नाले ढल, नालाले राम्रोसँग निकास पाएका छैनन् भने प्लास्टिक र अनेक थरी फोहोरले नदीको गहिराइ घटाइदिएका छन् अनि नदीको बहाव नै थुनिएका/परिवर्तन भएका छन् । अझ जग्गा दलाल र माफियाहरुले नदीका प्राकृतिक धार नै रातारात परिवर्तन गरेका घटना भक्तपुरमै देखिएको हो कि होइन ?
गत वर्ष मात्रै त्यही हनुमन्ते खाेलाकाे धार एकै रातमा डाेजर लगाएर जग्गा दलाल र भूमाफियाले परिवर्तन गरे र साे ठाउँमा प्लटिङ गर्न खाेजे । तर जनताकाे अालाेचकीय चेत र विराेधले उक्त कदम असफल भयाे । अाज त्यही हनुमन्ते शहरमा पसेर सडकमै डुंगा चलाउनुपर्ने स्थिति अायाे । अब भन्नुस्, स्थानीय सरकारदेखि केन्द्र सरकारसम्मले किन ती माफियाहरूविरूद्ध अपरेशन चाल्न सकेकाे छैन ? किन यी तमाम अव्यवस्था पालेर समृद्धिका ठूल्ठूला गफ हाँकिरहेका छन् ?
अब लागौं बाहियात कुरातर्फ । स्थानीय तहको निर्वाचन भएर गाउँगाउँमा सिंहदरबार पुगेको पनि एक वर्षभन्दा बढी भइसक्यो । यी अवधिमा गाउँका मुहार कत्तिका फेरिए ? जनप्रतिनिधिले बाँडेका आश्वासन कति पूरा भए ? काठमाडौं, भक्तपुरजस्ता ठूला सहरकै मेयरले वर्षदिनमा केके गर्छौं भनेका थिए र त्यसको कार्यप्रगति कहाँ पुग्यो ? स्मार्ट सिटी बनाउने भनेर जग्गा दलाल, भूमाफियालाई काखी च्यापेर कमिसनगिरी गरेर कहाँ पुगिन्छ ? तपाई स्वयं २३ वर्षे उमेरमा भक्तपुरकै ‘गुन्डु’ गाविसका अध्यक्ष बन्नुभयो रे, त्यस कार्यकालमा केके गर्नुभयो ?
चुनाव हारेर समेत लिडरको आर्शीवादले मन्त्री बन्नुभयो, २०७१ सालमा । भक्तपुरका लागि ‘छुट्टै र नौला विकास’का काम गर्ने आस्वासन दिएर सिंहदरबार पसेपछि केके नौला काम गर्नुभयो ? तपाई मन्त्री भएपछि २० गुणा बढी बजेट भक्तपुरका लागि जाने अवस्था बन्यो अरे ! हनुमन्ते करिडोर, विष्णुमती-बागमती करिडोरका लागि बजेट हात पारेर पनि के-कति गर्नुभयो हनुमन्ते खोला व्यवस्थानका लागि ? किन आज त्यही हनुमन्ते सहरमा पसेर बितन्डा मच्चायाे ? यसको जवाफ पनि जनताले जान्न पाए हुन्थ्यो । नेपाललाई १० वर्षभित्र थाइल्याण्ड र दिल्लीसरह बनाउँछौं भनेर तपाईले पनि भाषणबाजी गर्नुभएकै हाे । तपाई मन्त्री भएपछिका ४ वर्ष उस्तै बितिसके, अबका ६ वर्षमा कसरी चमत्कार होला ?
अहिले तपाई सांसद बन्नुभएको छ । हामी सबैलाई थाहा भएकै कुरा हो- ‘बाहियात’ कुरा नगरी भोट कुम्ल्याउन सकिन्न । सोझासाझा जनतासामु दुई-चार ललिपप सपना बाँडिदिए पुग्छ- भोटबैंक तयार हुन्छ । र, त्यसले ५ वर्ष सदन र सरकारमा गएर ‘मोज’ गर्ने वैधानिकता दिन्छ । अनि आँगनअघिको फोहोर सफा गर्नु छैन, भएका सडकको बेहाल एकातिर छाडेर रेल र पानीहजाजका कुरा नगरे त जनताकाे समृद्धि नै अाउँदैन हगि ?
नेपालमा अहिले पानीजहाज पहिलाे अावश्यकता हाे कि खानेपानीकै व्यवस्थापन पहिलाे अावश्यकता हाे ? मेलम्चीका सपनाहरू त जनताले पत्याउन छाडिसके, अनि पानीजहाज चढेर गंगा सयर गर्न जान्छाैं भन्दा कसरी पत्याउनु ? जनतालाई त दुई छाक रोटी जुटाउन नै धौधौ छ, जसलार्इ न त पानीहजाजमा हरिद्वार पुग्नु छ न त रेलमा ल्हासा । विदेशिन बाध्य लाखाैँ युवाहरूलार्इ देशमै केही गर्ने वातावरण चाहिएकाे छ, कराेडाैं जनतालार्इ न्युनतम रोजगारीको ग्यारेन्टी चाहिएको छ ।
देशको सबैभन्दा ठूलो र केन्द्रीय राजधानी सहरमा ससानो वर्षा हुँदा ताल बन्ने, बाटाघाटा थुनिने, हिलाम्मे सडकमा रोपाइँ गर्नुपर्ने, घाम लाग्दा धुलोको कुहिरीमन्डलभित्र मुस्किलले गन्तव्यमा पुग्नुपर्ने, माइक्रो चढ्न पाए युद्ध जितेझैँ अनुहार बनाउनुपर्ने र धारामा शुद्ध खानेपानी हप्तादिनलाई आइदिए मात्र पनि धन्य ठान्नुपर्ने अवस्था हुनु कति विडम्बनापूर्ण छ ? के यिनै हुन् त स्मार्ट सिटीका लागि चाहिने पूर्वाधारहरू ? तत्काल गर्न सकिने यस्ता समस्याको समाधानमा खोइ कसको ध्यान गएको छ ? वर्षौं, युगौं भयो- याे समस्या जस्ताको तस्तै छ तर भाषणबाजी झन मौलाएको छ । शक्तिशाली प्रधानमन्त्री र दुई तिहाईको सरकार हुँदा कसले रोकेको, केले छेकेको छ जनताका यी ससाना लाग्ने तर नभई नहुने आवश्यकताका समस्याको समाधान गर्न ? अनि हामीलाई पहिला यो चाहिएको हो भनेर आफ्ना प्राथमिकता सुनाउन समेत नपाइने, बोल्न नपाइने, सार्वजनिक स्थललाई निषेधित गर्ने र संविधानले दिएको वाक स्वतन्त्रलाई अपराध ठानेर साइबर क्राइम लगाउने अधिकार तपाईंलाई कसले दिएको ?
‘जनताका यी र यस्तै हजारौं समस्याको म्यानेज गर्नु छ, यतातिर ध्यान देऊ, ठूलठूला गफ र सपना अलि पछि गरे पनि हुन्छ, सानातिना समस्याको समाधानबाटै ठुला विकासको आधार तय हुन्छ’ भनेर शासकहरूलाई सामाजिक सन्जालमा व्यंग्य गरिएको हो । खै त कुरो बुझेको माननीयज्यु ?
यति पनि बाेल्न पाइन्न भने हजाराैंकाे बलिदानले ल्याएकाे याे जनतान्त्रिक व्यवस्था र एक दशक लामाे गृहयुद्ध अनि एक दशककै संविधानसभाकाे रस्सकसीमय परिवेशबाट जन्मेकाे नयाँ संविधानकाे के अर्थ रह्याे र ?
अाफ्नाे भाेट बैंक जाेगाइराख्न सस्ताे लाेकप्रियताका लागि साइबर क्राइमकाे कुरा गरी जनताकाे अालाेचकीय चेतलार्इ निरूत्साहन गर्ने र संवैधानिक स्वतन्त्रताकाे हनन गरी जनताकाे मुख थुन्ने काम तपार्इले गर्न पनि पाउनुहुन्न । सक्नुहुन्छ भने केन्द्रदेखि स्थानीय सरकारका कामकारवाही किन प्रभावकारी भइरहेका छैनन्, यतातिर बहस चलाअाैँ । जनताका समस्यासँग जुध्ने राज्यप्रणाली विकास गराैं, शासकीय चरित्र फेराैँ । समृद्धि यहीबाटै अाउँछ, त्यसका लागि जनताले दिलाेज्यान दिन तयार छन् । हैन भने जनताकाे भावनामाथि खेलबाड गरेर ठूल्ठूला गफ हाँक्दै टुक्काले जग हसाउने काम उहाँहरूबाट समेत नहाेस् ।
अाजलार्इ यत्ति मात्रै । _राजेन्द्र तारकिणी
Source:news24nepal.tv
